Patient indifference

As an inspiration for this series was staying in the forest areas, which were witnesses to tragic occurrences. Former death camps, group burial places, Lemkos villages, which people were killed. On all this grounds, the nature is slowly entering with covering vestiges power. In sunny, august day, the forest sounds so beautiful, and I am on the horns of a dilemma, aware of the history of those places. Endless beauty of nature leads mind astray but sight of innocent wall rests or rotten, wood cross commands to come back down to earth. I can not paint clouds thinking of Sobibór. Then again trees tempt to loose yourself in the happiness of life. Discrepancy is painful – ever grass prick heavier.

Series consists of twelve horizontal works on paper, three vertical graphics and a painting on canvas. Landscapes were made by drawing on photographies, scanning, editing, printing, again drawing and painting on then and again… Palimpsest is growing, like layers of earth in woods.

The tension. I do not mean fear or disgust. Just a little anxiety that maybe not everything is as it seems.

Ty masz mnie za głupią dzikuskę. // tekst: Natalia Ledzianowska

O tym, co przyjdzie oraz zakryje twoje zbrodnie i osiągnięcia, czyli co łączy Terrence’a Malicka i Sylwię Solak

Cykl „Przyjdzie i zakryje Twoje zbrodnie i osiągnięcia” to przedstawienie kilkunastu wizerunków natury. Każdy z nich to mieszanka uwodzicielskiego piękna i strachu. Nie wiadomo, czy są bardziej miejscem narodzin, czy śmierci. Malick to reżyser, który jest wyczulony na subtelną formę, tak samo zresztą jak Solak, która niczym zręczny operator potrafi uchwycić moment, w którym światło epicko opowiada historię o naturze. Takie podejście sprawia, że widz przed obrazem jest pobudzony i jednocześnie zdaje sobie sprawę, iż jest w tym coś ważnego, że należy być uważnym niczym, wykonując jakiś rytuał. Pomiędzy pniami drzew na pracach Solak prześwituje migające światło, podobnie jak przez witraże w katedrach gotyckich. Źdźbła trawy, próchniejące gałęzie i liście pochodzące ze świata materii mają ideowy, niemalże duchowy wydźwięk. Podobnie jak u Malicka. W „Podróży do Nowej Ziemi” zaczyna swój film od słów: “Chodź duchu, pomóż nam śpiewać opowieść o naszej ziemi, jesteś naszą matką, my, twoim polem kukurydzy, wyrastamy z twojej duszy.”

czytaj całość